φλογιστός

-ή, -ό / φλογιστός, -ή, -όν, ΝΑ [φλογίζω]

νεοελλ.

το ουδ. ως ουσ. το φλογιστό

χημ. υποθετικό ρευστό, συστατικό κάθε καύσιμης ουσίας, το οποίο, σύμφωνα με την ξεπερασμένη φλογιστική θεωρία τού 17ου αιώνα, ενυπάρχει ως ένωση σε όλα τα σώματα που μπορούν να καούν και τα οποία εγκαταλείπει, καθώς ελευθερώνεται κατά τη διάρκεια τής καύσης

αρχ.

1. αυτός που μπορεί να εκπέμψει φλόγα ή αυτός που μπορεί να αναφλέγει («τῶν καυστῶν τὰ μὲν φλογιστά ἐστι, τὰ δὲ ἀφλόγιστα», Αριστοτ.)

2. καμένος.